Σε αυτή την έκθεση θα εξετάσουμε την κβαντική φυσική του γενετικού κώδικα και τις επιπτώσεις τους. Μια προοπτική που όλο και περισσότερο αντικαθιστά την παραδοσιακή βιοχημική προσέγγιση των ζωντανών οργανισμών.
Το άρθρο που ακολουθεί είναι η μετάφραση του βίντεο με πολλές σημειώσεις, επεξηγήσεις και αναφορές σε επιστημονικά άρθρα. Επειδή το θέμα είναι μεγάλο, έκρινα σκόπιμο να σπάει σε τέσσερα μέρη:
Η Κυματική Γενετική του DNA: Το Παλιό και το Νέο Μοντέλο του Γενετικού Κώδικα (Μέρος 1/4)
Η Κυματική Γενετική του DNA: Βασικές Αρχές της Κβαντικής Ολογραφίας στο Κύτταρο (Μέρος 2/4)
Η Κυματική Γενετική του DNA: Εισαγωγή στη Γλωσσική Γενετική (Μέρος 3/4)
Προτρέπω κάθε αναγνώστη να δει πρώτα το βίντεο και μετά να διαβάσει το άρθρο, καθώς επίσης να μην απογοητευτεί από τον άγνωστο όγκο της πληροφορίας, αλλά να παραμείνει στην ουσία.
Παρακαλώ λάβετε υπόψη σας με όλα όσα αναφέρθηκαν νωρίτερα ότι συνεπάγεται και υποδηλώνει τουλάχιστον δύο σημαντικές πτυχές:
Πρώτον, ότι η γενετική πληροφορία δεν βρίσκεται μόνο στα μεμονωμένα χρωμοσώματα μέσα στον πυρήνα κάθε κυττάρου, αλλά επίσης κατανέμεται και πραγματώνεται φρακταλικά από το πλήρες "χρωμοσωμικό συνεχές" ή κβαντικό πεδίο ολόκληρου του οργανισμού με κάθε εκδήλωση του χρωμοσωμικού συνόλου να βρίσκεται σε επικοινωνία με το δονούμενο ολογραφικό πεδίο όλων των άλλων χρωμοσωμικών συνόλων σε κάθε κύτταρο.
Δεν είστε απλώς ένα συνονθύλευμα μεμονωμένων κυττάρων, αλλά είστε ο ίδιος μια σταθερή κυματική μορφή ακουστικής και ηλεκτρομαγνητικής πληροφορίας που κυριολεκτικά αναδημιουργείται, αναδομείται συνεχώς από το κενό.
Επιπλέον, αυτό το "χρωμοσωμικό συνεχές" σε ολόκληρο τον οργανισμό δεν έχει προφανώς μόνο μια χωρική προέκταση που αλληλεπιδρά σε ολόκληρο το σώμα και ακόμη και πέρα από αυτό, αλλά και μια χρονική συνιστώσα που μεταδίδει σημαντικές αλληλουχίες πληροφοριών σε όλες τις γενιές ενός είδους. Πρόκειται για μια εγκάρσια και διαμήκη χωροχρονική κβαντο-ολογραφική διαδικασία.
Δεύτερον, τα αποτελέσματα του πειράματος του DNA-”φάντασμα” υποδηλώνουν και δείχνουν ότι ο κώδικας δεν περιέχεται μόνο στα κωδικοποιητικά γονίδια, αλλά η εκτέλεσή του απαιτεί επίσης το υπόλοιπο του DNA, το 98%, τα μη κωδικοποιητικά μέρη του, τα λεγόμενα ιντρόνια ή "σκουπίδια" που δεν έχουν προφανείς λειτουργίες, αλλά παρέχουν το πλαίσιο για την έκφραση των γονιδιακών κειμένων στο κύτταρο.
Σημείωση: Από τη πλευρά της γενετικής του 2%, ο γενετικός κώδικας, που βρίσκεται στο DNA, κωδικοποιείται σε μορφή γονιδίων. Κάθε γονίδιο περιλαμβάνει δύο κύρια είδη τμημάτων: τα ιντρόνια (ή εσώνια) [introns] και τα εξώνια (exons).
Τα εξώνια περιέχουν τις οδηγίες για τη σύνθεση των πρωτεΪνών, ενώ τα ιντρόνια δεν περιέχουν πληροφορίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή πρωτεΪνών. Κατά τη διαδικασία που ονομάζεται "μάτιση ή συναρμογή" (splicing), τα ιντρόνια αφαιρούνται από το πρόδρομο mRNA ή προ-mRNA (pre-mRNA).
Αυτό το πρόδρομο mRNA περιλαμβάνει αρχικά και τα ιντρόνια και τα εξώνια. Κατά τη συναρμογή, τα ιντρόνια αφαιρούνται, και τα εναπομείναντα εξώνια συνδυάζονται για να δημιουργήσουν το τελικό mRNA, το οποίο μεταφέρει τις οδηγίες για τη σύνθεση των πρωτεΪνών στα ριβοζώματα.
Επομένως, τα ιντρόνια δεν συνεισφέρουν απευθείας στην παραγωγή των πρωτεΪνών. Ωστόσο, η προσωρινή τους παρουσία στο πρόδρομο mRNA και η διαδικασία συναρμογής επιτρέπουν την ποικιλομορφία και την πολυπλοκότητα στη ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων και, κατ' επέκταση, στη βιολογική ποικιλομορφία.
DNA και Γλώσσα - CGR (Chaos Game Representation - Αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους) και Φρακταλικό DNA
Σε ένα άρθρο που έγραψα το 2008 σχετικά με αυτό ακριβώς το θέμα, με τίτλο: "The Holography of the Genetic Code (Η ολογραφία του γενετικού κώδικα)", που δημοσιεύτηκε στα γερμανικά σε ένα βιβλίο με τίτλο "Global Scaling (Παγκόσμια Κλιμάκωση)", επεσήμανα το έργο της απεικόνισης των χαοτικών παιγνίων για την οπτικοποίηση της τάξης και του μοτίβου του DNA.
Σημείωση: Τα χαοτικά παιγνία (chaos game) αναφέρονται σε μια μέθοδο αναπαράστασης δεδομένων, συνήθως χρησιμοποιούμενη στο πλαίσιο της ανάλυσης δομής και μοτίβου. Στον τομέα της βιολογίας και της γενετικής, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να οπτικοποιήσει τα χαρακτηριστικά του DNA ή άλλων βιολογικών δεδομένων.
Η μέθοδος αυτή συνήθως εμπλέκει τη χρήση τυχαίων αριθμών για την αντιστοίχιση μεγέθους και θέσης σε ένα γράφημα ή άλλο χωρικό πεδίο. Στο πλαίσιο της αναπαράστασης του DNA, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιδείξει τυχαία περιοχή του γενετικού υλικού, προσδίδοντας έναν τρόπο οπτικής αναπαράστασης των δομικών στοιχείων ή μοτίβων, σε συνδυασμό με την αρχή των φρακτάλ.
Τα φράκταλ αναφέρονται σε μαθηματικές δομές που επαναλαμβάνονται σε διάφορα επίπεδα κλίμακας, δημιουργώντας παρόμοια μοτίβα σε διαφορετικές κλίμακες. Η ενσωμάτωση των φρακτάλ στη μέθοδο των χαοτικών παιγνίων μπορεί να ενισχύσει την οπτική αναπαράσταση και την κατανόηση των πολύπλοκων δομικών χαρακτηριστικών του γενετικού υλικού.
Υπάρχουν πολύ σαφείς αποδείξεις ότι ο γενετικός κώδικας, το DNA, είναι ένα φράκταλ.
Chaos Game Analysis of Genomes (Ανάλυση Παιχνιδιών Χάους των Γονιδιωμάτων)
Chaos Game Representation of Gene Structure - H. Joel Jeffrey (Αναπαράσταση της Γονιδιακής Δομής με Παίγνια Χάους - H. Joel Jeffrey)
Η Αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους του Τζόελ Τζέφρι (Joel Jeffrey) και άλλων ερευνητών έχει δείξει ότι η αλληλουχία των νουκλεοτιδίων στο γονιδίωμα δεν είναι τυχαία ή ακολουθεί τη σταθερά του Μπόλτζμαν (Boltzmann), αλλά εμφανίζει παγκόσμια μοτίβα και συσχετίσεις μεγάλης εμβέλειας που δεν δείχνουν οι γραμμικές προσεγγίσεις.
Εδώ βλέπουμε την Αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους (CGR - Chaos Game Representation) μιας περιοχής του ανθρώπινου χρωμοσώματος 11, η οποία παρουσιάζει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο φράκταλ. Μπορείτε να δείτε στο πάνω δεξί τετράγωνο αυτή την κοκκινωπή περιοχή και την επανάληψή της σε μικρότερη κλίμακα σε άλλα τετράγωνα.
Σημείωση: Η Αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους αναφέρεται σε μια προσέγγιση στο πεδίο των χάους και των φρακτάλς, όπου προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να αναπαραστήσουμε συστήματα που εμφανίζουν χαρακτηριστικά της χαοτικής δυναμικής. Τα παιγνία χάους είναι μέρος του ευρύτερου πεδίου των μαθηματικών που ασχολούνται με την ανάλυση και την κατανόηση της συμπεριφοράς των δυναμικών συστημάτων που είναι ευαίσθητα στις αρχικές συνθήκες.
Η έννοια του χάους αναφέρεται σε συστήματα με πολύπλοκη και μη προβλέψιμη συμπεριφορά, ενώ τα φράκταλ είναι γεωμετρικά σχήματα με επαναληψιμότητα σε διάφορα επίπεδα κλίμακας. Η αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους εστιάζει στην απεικόνιση και την κατανόηση αυτών των πολύπλοκων και ενδιαφέρουσων μαθηματικών δομών.
Μια τέτοια αμετάβλητη κλίμακα είναι μέρος μιας διαδικασίας φράκταλ. Η Αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους λειτουργεί ως εξής:
Τοποθετείτε τα 4 νουκλεοτίδια – Αδενίνη (Adenine), Γουανίνη (Guanine), Κυτοσίνη (Cytosine), Θυμίνη (Thymine) - στις τέσσερις γωνίες του τετραγώνου και στη συνέχεια απεικονίζετε όλα τα νουκλεοτίδια σύμφωνα με την αλληλουχία τους, ξεκινώντας από το κέντρο και προχωρώντας μέχρι τη μέση της διαδρομής προς τη γωνία της πρώτης βάσης.
Από εκεί, μετακινήστε στη μέση της διαδρομής προς τη γωνία της δεύερης βάσης, και ούτω καθεξής. Κάθε σημείο σε μία Αναπαράσταση των Παιγνίων Χάους (CGR -Chaos Game Representation) αντιπροσωπεύει επομένως ένα από τα νουκλεοτίδια.
Αυτό που διαπιστώνεται σε αυτά τα ομοιόμορφα μοτίβα είναι ότι υπάρχουν συσχετίσεις σε μεγάλη κλίμακα που εκτείνονται σε χιλιάδες θέσεις βάσεων και υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός ανώτερου πλαισίου.
Οι συσχετίσεις υπάρχουν κυρίως στις μη κωδικοποιητικές αλληλουχίες του γενετικού υλικού, γεγονός που αποτελεί απόδειξη ότι το 98% του φαινομενικά άχρηστου DNA διαθέτει πληροφορίες οργάνωσης και δημιουργίας πλαισίου.
Ένα πρόσθετο φράκταλ ή ένα ομοιόμορφο μοτίβο του DNA έχει βρεθεί στην τρισδιάστατη δομή του. Οι ερευνητές της λεγόμενης μηχανοβιολογίας ανακαλύπτουν σιγά σιγά ότι και η χωρική οργάνωση του χρωμοσώματος είναι κρίσιμη για τη ρύθμιση του γονιδιώματος.
Η τρισδιάστατη οργάνωση του χρωμοσώματος - μια διπλή έλικα μήκους σχεδόν 2 μέτρων που διπλώνεται σε μια περιοχή μόλις 2 nm - ακολουθεί αυτό που ονομάζεται καμπύλη Χίλμπερτ (Hilbert), που ανήκει σε μια οικογένεια σχημάτων που μπορεί να γεμίσει έναν δισδιάστατο χώρο χωρίς ποτέ να επικαλύπτεται.
Η μαθηματική ευφυΐα αυτού του μορίου είναι αρκετά εξαιρετική, τόσο από την άποψη της θεωρίας ομάδων, όπως θα παρουσιάσω στο μέλλον, όσο και από την άποψη της γεωμετρικής τοπολογίας του, όπως φαίνεται εδώ.
Έχοντας κατά νου ότι η φρακταλικότητα και η αυτο-ομοιότητα είναι ιδιότητες της ολογραφίας, ας επιστρέψουμε στο πλαίσιο, που παρέχει συσχετίσεις μεγάλης εμβέλειας που επηρεάζουν τις κωδικοποιητικές και μη κωδικοποιητικές αλληλουχίες, ενώ ο κώδικας κατανέμεται φρακταλικά σε ολόκληρο το γονιδίωμα και όχι μόνο στα γονίδια.
Σημείωση: Στο πλαίσιο της σχέση μεταξύ φρακταλικότητας, αυτοομοιότητας και ολογραφίας, θα ήθελα να προσθέσω ότι στην ουσία, η δομή των φράκταλ μπορεί να περιλαμβάνει ομοιότητες σε διάφορες κλίμακες, παρόμοιες με τον τρόπο που στην ολογραφία κάθε μικρό τμήμα περιέχει πληροφορίες για ολόκληρο το σύστημα.
Συνήθως, στη φυσική και την επιστήμη των υπολογιστών, η ολογραφία αναφέρεται σε μια διαδικασία καταγραφής και αναπαραγωγής φωτεινών πεδίων, όπου κάθε μικρή φωτεινή περιοχή παρέχει πληροφορίες για ολόκληρη τη σκηνή. Αυτό σημαίνει ότι παρόλο που η αναπαραγωγή μιας μικρής περιοχής της ολογραφικής εικόνας μειώνεται σε λεπτομέρεια, η πλήρης πληροφορία για τη σκηνή εξακολουθεί να είναι διαθέσιμη.
Η φρακταλική δομή παρέχει μια μαθηματική προσέγγιση για την περιγραφή πολυπλοκών φαινομένων στη φύση, ενώ η αυτοομοιότητα επιτρέπει την επανάληψη των μοτίβων σε διάφορα επίπεδα. Και οι δύο έννοιες συμβάλλουν στο να κατανοήσουμε την ενότητα και τη συνάρτηση των μερών σε σχέση με το σύνολο.
"Κάθε στοιχείο στη φύση, ένα φύλλο, μια σταγόνα, ένας κρύσταλλος, μια στιγμή του χρόνου σχετίζεται με το σύνολο και συμμετέχει στην τελειότητα του συνόλου. Κάθε σωματίδιο είναι ένας μικρόκοσμος και αποδίδει πιστά την εικόνα του κόσμου”.
Συνδυάζοντας αυτή την ιδέα με τον τρόπο με τον οποίο τα φράκταλ και η αυτοομοιότητα αντιμετωπίζουν τη δομή και τα μοτίβα σε διάφορες κλίμακες, μπορούμε να εξηγήσουμε τη σύγκλιση αυτών των εννοιών σε ένα ενοποιημένο πλαίσιο.
Η ολογραφία, τα φράκταλ και η αυτοομοιότητα φαίνεται να μοιράζονται την ιδέα ότι η πλήρης πληροφορία του συστήματος είναι διαθέσιμη ανεξάρτητα από την κλίμακα ή την επιλεγμένη περιοχή, κάτι συναρπαστικό για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη δομή του κόσμου μας.
Συνεπώς, η ιδέα ότι οι φρακταλικότητα και η αυτοομοιότητα μπορεί να αντιστοιχούν με κάποιον τρόπο με την ολογραφία είναι ενδιαφέρουσα, καθώς παρέχει ένα πλαίσιο για την κατανόηση των συνθέτων δομών και των μοτίβων στον κόσμο μας.
Τέτοιου είδους συσχετίσεις μεγάλης εμβέλειας αποτελούν επίσης αναγνωρισμένο χαρακτηριστικό των κειμένων της ανθρώπινης γλώσσας. Το πλαίσιο (τα συμφραζόμενα) αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για τη μετάδοση χωρίς σφάλματα, για την αναπαραγωγή και την κατανόηση της πληροφορίας.
Ομωνυμία και συνωνυμία στην κωδικοποίηση των κωδικονίων
Αρκετές μελέτες ασχολήθηκαν με την εκπληκτική ακρίβεια της μεταγραφής RNA, δηλαδή της αντιγραφής γενετικών πληροφοριών για τη σύνθεση πρωτεϊνών ή την κυτταρική διαίρεση, επισημαίνοντας ότι στατιστικά ο υψηλός βαθμός πιστότητας στη μεταγραφή δεν μπορεί να είναι τυχαίος, αλλά υποδηλώνει μηχανισμούς διόρθωσης και καθοδήγησης που μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα μεταγραφόμενα σχέδια γίνονται σωστά κατανοητά, ιδίως λόγω της μεγάλης ασάφειας των (γενετικών) μονάδων (A, T, C, G) που κωδικοποιούν τις πρωτεΐνες, οι οποίες περιέχουν ομώνυμες και συνώνυμες αλληλουχίες οι οποίες δεν παρέχουν μια σαφή συνταγή για τη σύνθεση πρωτεϊνών.
Οι ομώνυμες αλληλουχίες στον γενετικό κώδικα είναι περιοχές όπου διαφορετικά αμινοξέα κωδικοποιούνται από τις ίδιες τριπλέτες βάσεων (οι βάσεις αναφέρονται στα νουκλεοτίδια (A, T, C, G) που αποτελούν τα οικοδομικά στοιχεία του γενετικού κώδικα), ενώ οι συνώνυμες αλληλουχίες είναι περιπτώσεις όπου διαφορετικές τριπλέτες ή κωδικόνια κωδικοποιούν το ίδιο αμινοξύ.
Για παράδειγμα, ήταν σαφές από πολύ νωρίς μετά την ανακάλυψη του γενετικού κώδικα ότι η τριπλέτα UUU (Ουρακίλη-Ουρακίλη-Ουρακίλη) (που είναι για το RNA) κωδικοποιεί τόσο τη φαινυλαλανίνη όσο και τη λευκίνη.
Σημείωση: Εννοεί ότι τα 2 πρώτα ψηφία UU της τριπλέτας UUU κωδικοποιούν την φαινυλαλανίνη όσο και τη λευκίνη.
Επιπλέον, είναι σαφές ότι μόνο τα δύο πρώτα ψηφία της τριπλέτας είναι οι καθοριστικές βάσεις, έτσι ώστε διαφορετικά κωδικόνια να μπορούν να κωδικοποιούν το ίδιο αμινοξύ.
Σημείωση: Κάθε τριπλέτα (κωδικόνιο) αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο αμινοξύ. Ο γενετικός κώδικας είναι αμφικατευθυντικός, δηλαδή αυτό σημαίνει ότι η πληροφορία αναγνωρίζεται από τα νουκλεοτίδια προς τη μία κατεύθυνση και ονομάζεται αντίστροφη αλυσίδα (antisense strand), ενώ η άλλη κατεύθυνση, η οποία περιέχει την ίδια ακριβώς πληροφορία με την αντίστροφη αλυσίδα, ονομάζεται κανονική αλυσίδα (sense strand). Και οι δύο αλυσίδες παίζουν ρόλο στη διαδικασία της ανάγνωσης και αντιγραφής του γενετικού υλικού κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής και της σύνθεσης πρωτεϊνών.
Κάθε τριπλέτα αποτελείται από τρία νουκλεοτίδια. Τα δύο πρώτα νουκλεοτίδια συνήθως καθορίζουν το συγκεκριμένο αμινοξύ, ενώ το τρίτο νουκλεοτίδιο είναι περισσότερο ευέλικτο και μπορεί να διαφέρει χωρίς να επηρεάζει το αποτέλεσμα. Αυτή η ευελιξία στο τρίτο νουκλεοτίδιο επιτρέπει την ύπαρξη πολλαπλών κωδικοποιήσεων για το ίδιο αμινοξύ, τα οποία ονομάζονται συνώνυμα. Αυτό είναι σημαντικό για την αντιμετώπιση πιθανών μεταλλάξεων ή γενετικών μεταβολών χωρίς να επηρεάζεται η σύνθεση των πρωτεϊνών.
Αυτή είναι μία από τις κύριες δυσκολίες που επισημαίνει ο Γκαριάεφ:
Δεδομένης της εκτεταμένης συνωνυμίας και ομωνυμίας των κωδικοποιητικών βάσεων, πώς αποφασίζει το κύτταρο ποιες πρωτεΐνες πρέπει να συνθέσει και πώς αποφασίζει τόσο γρήγορα;
Πρέπει να υποθέσουμε μια ανώτερη, οιονεί έξυπνη, βιο-υπολογιστική δομή "πλαισίου" που προέρχεται από τον γενετικό κώδικα ως ολογραφικό σύνολο και όχι μόνο από ένα μικρό μέρος του 2% των ενεργών γονιδίων.
Η αγνόηση αυτού του πλαισίου και μόνο μια επεξεργασία των γονιδίων, λέει ο Γκαριάεφ, οδηγεί σε λανθασμένα και επικίνδυνα προϊόντα γενετικής μηχανικής, μεταξύ των οποίων τα πιο χαρακτηριστικά είναι τα βακτήρια "Synthia" του Κρεγκ Βέντερ (Craig Venter) και τα Γενετικά Τροποποιημένα Τρόφιμα.
Σημείωση: Τα βακτήρια "Synthia" αναφέρονται στη δημιουργία ενός συνθετικού οργανισμού από τον επιστήμονα Craig Venter και την ομάδα του. Η διαδικασία, που ολοκληρώθηκε το 2010, έθεσε τον εαυτό της ως στόχο την κατασκευή ενός βακτηρίου με βάση έναν συνθετικό γενετικό κώδικα.
Ο συνθετικός οργανισμός, ο οποίος είναι μια παραλλαγή του βακτηρίου Mycoplasma mycoides, κατασκευάστηκε με τη χρήση συνθετικού DNA που σχεδιάστηκε στο εργαστήριο. Αυτή η προσέγγιση προσδοκούσε να δημιουργήσει έναν οργανισμό με ελεγχόμενα χαρακτηριστικά και χρήσιμο για βιομηχανικές ή ιατρικές εφαρμογές.
Η δημιουργία των βακτηρίων "Synthia" προκάλεσε συζητήσεις σχετικά με την ηθική και τις επιπτώσεις της συνθετικής βιολογίας. Ορισμένοι εκφράζουν ανησυχίες για την πιθανή χρήση τέτοιων οργανισμών σε βιολογική παραγωγή, ενώ άλλοι υπογραμμίζουν τη σημασία της προοπτικής για ιατρικές και βιομηχανικές εφαρμογές.
Εξάρτηση από τα συμφραζόμενα (εννοιολογικό πλαίσιο), νόμος του Ζιπφ, το DNA όπως το κείμενο της ανθρώπινης γλώσσας
Είναι όπως σε ένα λογοτεχνικό κείμενο όπου ο αναγνώστης ή ο αποδέκτης κατανοεί το νόημα των μεμονωμένων λέξεων από το συνολικό εννοιολογικό ΠΛΑΙΣΙΟ του κειμένου της αφήγησης.
Πράγματι, αποδεικνύεται ότι το DNA έχει τις στατιστικές ιδιότητες των φυσικών γλωσσών.
Τα κείμενα των φυσικών ανθρώπινων γλωσσών χαρακτηρίζονται από μια συγκεκριμένη κατανομή συχνοτήτων ή ένα ισχυρό νόμο των συστατικών τους στοιχείων που ορίζεται από το νόμο του Ζιπφ (Zipf).
Το 1949 ο Τζορτζ Κίνγκσλεϊ Ζιπφ (George Kingsley Zipf ) παρατήρησε ένα στατιστικό φαινόμενο που προβλέπει ότι ο αριθμός των λέξεων ή των γραμμάτων που εμφανίζονται n-φορές σε ένα κείμενο θα φθίνει με το αντίστροφο τετράγωνο του n.
Ή για να το πούμε διαφορετικά: Αν μετρήσετε τις λέξεις που εμφανίζονται σε ένα κείμενο και αποδώσετε μία τάξη σε κάθε λέξη με βάση τη συχνότητα ή τον αριθμό των εμφανίσεών της, δίνοντας την τάξη 1 στην πιο συχνά εμφανιζόμενη λέξη, την τάξη 2 στη δεύτερη πιο συχνή λέξη κ.λπ. θα καταλήξετε σε μια αντίστροφη αναλογία συχνότητας και τάξης.
Σημείωση για το νόμο του Σιπφ: Χρησιμοποιούμε καθημερινά χιλιάδες λέξεις, με κάθε είδους σημασίες και που ανήκουν σε πολύ διαφορετικές γραμματικές κατηγορίες. Ωστόσο, δεν χρησιμοποιούνται όλες με την ίδια συχνότητα. Ανάλογα με το πόσο σημαντικές είναι για τη δομή της πρότασης, υπάρχουν λέξεις που επαναλαμβάνονται περισσότερο από άλλες.
Πολλοί τύποι των δεδομένων που μελετήθηκαν και στις φυσικές και στις κοινωνικές επιστήμες, ακολουθούν μια κατανομή γνωστή ως “νόμος των δυνάμεων”. Στη στατιστική ο νόμος των δυνάμεων είναι μια συναρτησιακή σχέση μεταξύ δύο ποσοτήτων, και εκφράζει την ιδιότητα μιας ποσότητας που μεταβάλλεται ως δύναμη της άλλης. Περισσότερες από εκατό κατανομές νόμου δύναμης έχουν εξακριβωθεί στη φυσική, στη βιολογία και στις κοινωνικές επιστήμες. Μια από αυτές είναι και ο νόμος του Zipf.
Ο νόμος του Ζιπφ (Zipf) είναι ένας νόμος που λαμβάνει υπόψη αυτό το φαινόμενο και καθορίζει πόσο πιθανό είναι να χρησιμοποιηθεί μια λέξη με βάση τη θέση της στην κατάταξη όλων των λέξεων που χρησιμοποιούνται σε μια γλώσσα. Ο Τζορτζ Κίνγκσλεϊ Ζιπφ στο έργο του, διαπίστωσε ότι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις φαίνεται να έχουν ένα μοτίβο εμφάνισης.
Σύμφωνα με τον νόμο του Zipf, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αν όχι πάντα, οι λέξεις που χρησιμοποιούνται σε ένα γραπτό κείμενο ή σε μια προφορική συζήτηση θα ακολουθούν το εξής μοτίβο:
η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη λέξη, η οποία θα καταλάμβανε την πρώτη θέση στην κατάταξη, θα εμφανιζόταν δύο φορές περισσότερες από τη δεύτερη πιο συχνά χρησιμοποιούμενη, τρεις φορές περισσότερες από την τρίτη, τέσσερις φορές περισσότερες από την τέταρτη κ.ο.κ.
Σημείωση: Ο Νόμος του Zipf μπορεί να εκφραστεί μαθηματικά ως εξής:
f(r) = c/rs
Σε αυτή την εξίσωση:
f(r) είναι η συχνότητα εμφάνισης της λέξης που έχει τη τάξη r στην κατάταξη των συχνοτήτων.
c είναι μια σταθερά κανονικοποίησης.
r είναι η τάξη ή η θέση της λέξης στη κατάταξη των συχνοτήτων, με την πιο συχνή λέξη να έχει r=1, η δεύτερη πιο συχνή r=2 κ.ο.κ.
s είναι ο εκθέτης του νόμου του Zipf, που συνήθως έχει τιμή περίπου 1.
Ένα παράδειγμα θα ήταν:
Έστω ότι έχουμε το παρακάτω κείμενο:
"The cat in the hat sat on the mat. The cat was black, and the hat was red."
Και αν μετρήσουμε τις συχνότητες εμφάνισης κάθε λέξης, μπορούμε να ορίσουμε τους βαθμούς (τάξεις) τους ως εξής:
"the" - 4 φορές
"cat" - 2 φορές
"hat" - 2 φορές
"and" - 1 φορά
"in" - 1 φορά
"on" - 1 φορά
"mat" - 1 φορά
"was" - 2 φορές
"black" - 1 φορά
"red" - 1 φορά
Στη συνέχεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον νόμο του Zipf για να εξαγάγουμε την αντίστροφη σχέση μεταξύ της συχνότητας και της τάξης. Εφαρμόζοντας τον νόμο του Zipf στις λέξεις "the", "cat", και "and" με βάση τις συχνότητες που παρουσιάσαμε προηγουμένως. Σε αυτό το παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουμε c=1 και s=1, καθώς οι ακριβείς τιμές ενδέχεται να διαφέρουν ανάλογα με το κείμενο.
Για τη λέξη "the" (εμφανίζεται 4 φορές, έχει τάξη r=1): f(1)=1
Για τη λέξη "cat" (εμφανίζεται 2 φορές, έχει τάξη r=2): f(2)=1/2
Για τη λέξη "and" (εμφανίζεται 1 φορά, έχει τάξη r=3): f(3)=1/3
Συνεπώς, σύμφωνα με τον νόμο του Ζιπφ, παρατηρούμε ότι η συχνότητα μειώνεται αντίστροφα με την τάξη, επιβεβαιώνοντας το παρατηρούμενο φαινόμενο.
Πρόκειται για μια υπερβολική κατανομή των συστατικών του κειμένου. Ο Ζιπφ απέδειξε αυτόν τον νόμο για προφορικά και γραπτά κείμενα διαφορετικών συγγραφέων. Σήμερα είναι γνωστός ως ο νόμος της δημιουργίας των συμφραζομένων κατά τη διαμόρφωση ενός κειμένου.
Σημαίνει ότι το ίδιο το εννοιολογικό ΠΛΑΙΣΙΟ (περιεχόμενο) καθορίζει την εμφάνιση ή την απόρριψη των λέξεων. Το πλαίσιο εγγυάται τη συνοχή και το νόημα ενός μηνύματος. Το πλαίσιο προκύπτει από την αλληλεπίδραση της σημασιολογίας κάθε λέξης.
Μια μεγάλη αλυσίδα λέξεων παραμένει χωρίς νόημα όσο δεν παρέχεται το συλλογικό σημασιολογικό περιεχόμενο.
Η κατανομή Ζιπφ βρέθηκε επίσης σε μουσικά κείμενα και έχει οριστεί ως μέτρο για το συνθετικό πλαίσιο αποδεικνύοντας ότι η μουσική είναι από μόνη της μια φυσική γλώσσα.
Η ανακάλυψη της κατανομής Ζιπφ στο γονιδίωμα είναι ενδεικτική της επικοινωνιακής αποτελεσματικότητας του DNA και απόδειξη της ύπαρξης ενός συνεκτικού μηνύματος ενσωματωμένου σε αυτό.
Και πάλι αυτό είναι δυνατό μόνο αν όλο το μοριακό υλικό έχει ένα νόημα και όχι μόνο τα κωδικοποιητικά γονίδια.
Δεν είστε λοιπόν ένα "νεκροταφείο" ή ένας "σκουπιδοτενεκές" του 98% του "ληγμένου" (γενετικού) υλικού, εκτός κι αν προτιμάτε να ακολουθήσετε τους οπαδούς του Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins) αυτού του κόσμου, οι οποίοι αρκούνται στο να θεωρούνται εξελικτικά ζώα.
"Είμαστε μηχανές επιβίωσης - ρομποτικά οχήματα τυφλά προγραμματισμένα να διατηρούν τα εγωιστικά μόρια που είναι γνωστά ως γονίδια. Αυτή είναι μια αλήθεια που εξακολουθεί να μου προκαλεί κατάπληξη".
- Ρίτσαρντ Ντόκινς, Το εγωιστικό γονίδιο
Παρεμπιπτόντως, η ίδια κατανομή Ζιπφ έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει με μεγάλη προσέγγιση στην κατανομή των παραγόντων των πρώτων αριθμών στη ακολουθία Φιμπονάτσι. Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του DNA και των πρώτων αριθμών; Υπάρχει, και είναι ίσως η πιο συναρπαστική και θεμελιώδης από όλες τις ιδιότητες του DNA.
Φρακταλική δομή της γλώσσας και τεχνητή νοημοσύνη, υπολογιστική γλωσσολογία, πρόγραμμα Blue Brain
Δεδομένης αυτής της ομοιότητας της γλώσσας και του DNA, έχω πειστεί ότι οι εκτεταμένες προσπάθειες των μυστικών υπηρεσιών, όπως της NSA, να συλλέγουν όλες τις συνομιλίες, τα μηνύματα και τα γραπτά μας δεν είναι τόσο επειδή ακούνε τι έχουμε να πούμε, αλλά επειδή προσπαθούν να συλλάβουν την υποκείμενη "βαθιά δομή (deep structure)" της γλώσσας κατά Τσόμσκι (Chomskyan), η οποία έχει δημιουργική δύναμη.
Σημείωση: Ο όρος βαθιά δομή (deep structure) αναφέρεται σε έναν θεωρητικό όρο που εισήγαγε ο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι (Noam Chomsky). Αυτή η έννοια προέρχεται από τη Γενετική γλωσσολογία και σχετίζεται με τον τρόπο που ορίζεται η γλώσσα στο μυαλό του ομιλητή.
Στην θεωρία του Τσόμσκι, η γλώσσα αποτελείται από δύο επίπεδα δομής:
την επιφανειακή δομή (surface structure) και
τη βαθιά δομή (deep structure).
Η επιφανειακή δομή είναι η πραγματική σειρά των λέξεων και φράσεων που χρησιμοποιεί ο ομιλητής, ενώ η βαθιά δομή αντιπροσωπεύει την πραγματική σημασιολογική δομή ή τα πραγματικά νοήματα που περιέχονται σε μια φράση.
Η έννοια της βαθιάς δομής επιτρέπει να εξηγήσει πώς ομιλητές με διαφορετικές γλώσσες μπορούν να έχουν παρόμοια κατανόηση παρά τις διαφορές στην επιφανειακή τους δομή. Η βαθιά δομή θεωρείται ως ένα είδος γλωσσικού πυρήνα, ανεξάρτητου από τη γλώσσα που χρησιμοποιείται, και είναι αυτή που καθορίζει το νόημα.
Γιατί η Google ονομάστηκε Alphabet αν δεν υπήρχε ένα βαθύ ενδιαφέρον για τις θεμελιώδεις ιδιότητες της γλώσσας;
Η επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης που παρακολουθούμε σήμερα βασίζεται στην αποκρυπτογράφηση της ίδιας της γλώσσας.
Το πιο σημαντικό κατώφλι, πιστεύω, ξεπεράστηκε με τον υπολογιστή Watson της IBM, ο οποίος για πρώτη φορά εφάρμοσε υπολογιστικές διαδικασίες που πλησιάζουν την ανθρώπινη σκέψη και μάθηση. Όπως γνωρίζετε, το 2011 ο Watson ξεπέρασε τους καλύτερους παίκτες στο τηλεπαιχνίδι "Jeopardy" και το έκανε με βάση αλγορίθμους υπολογιστικής γλωσσολογίας και φυσικών γλωσσών.
Αυτοί οι υπολογιστές δεν είναι πλέον προγραμματισμένοι να ανακτούν πληροφορίες από μια βάση δεδομένων, αλλά είναι σύγχρονες μηχανές εξαγωγής συμπερασμάτων (modern inference engines) σε συνδυασμό με νευρομορφικά τσιπ που μαθαίνουν κυριολεκτικά όπως ένας ανθρώπινος εγκέφαλος για να συνδυάζουν νέες διατυπώσεις και ιδέες, αλλά πολύ πιο γρήγορα.
Σημείωση: Ο όρος "σύγχρονες μηχανές εξαγωγής συμπερασμάτων (modern inference engines)" αναφέρεται σε συστήματα ή μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή συμπερασμάτων από δεδομένα. Αυτά τα συστήματα μπορεί να χρησιμοποιούνται σε εφαρμογές όπως η αναγνώριση προτύπων, η επεξεργασία γλώσσας φυσικού κειμένου, η ανάλυση δεδομένων, και πολλές άλλες εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης.
Σημείωση: Τα νευρωνικά δίκτυα αντιπροσωπεύουν έναν προγραμματιστικό παράγοντα, όπου τα εκατομμύρια νευρώνες αναπαριστούν και επεξεργάζονται πληροφορίες. Τα νευρομορφικά τσιπ, από την άλλη πλευρά, προσομοιώνουν την αρχιτεκτονική των φυσικών νευρώνων, επιτρέποντας στους υπολογιστές να εκτελούν εργασίες όπως η αναγνώριση προτύπων, η μάθηση και η λήψη αποφάσεων.
How neuromorphic computing will change our world in wonderful ways | Intel (Πώς η νευρομορφική πληροφορική θα αλλάξει τον κόσμο μας με θαυμαστούς τρόπους | Intel ) [ΒΙΝΤΕΟ]
Two new neuromorphic chips developed in the Human Brain Project (Δύο νέα νευρομορφικά τσιπ που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του Human Brain Project)
Εν συνεχεία ανακοινώθηκε ο νέος υπερυπολογιστής SUMMIT της IBM, ο οποίος χρησιμοποιεί αλγόριθμους βαθιάς μάθησης (deep learning) ή αυτό που ονομάζεται "γνωσιακή υπολογιστική (cognitive computing)" σε συνδυασμό με μια τεράστια βάση δεδομένων μνήμης που θέτει την τεχνητή νοημοσύνη πέρα από την εμβέλεια του ανθρώπινου μυαλού.
Η τελευταία του έκδοση με την ονομασία "Project Debater" είναι σε θέση να πείσει ένα ανθρώπινο υποκείμενο να ακολουθήσει την επιχειρηματολογία του ακόμη και σε πολιτικά ζητήματα.
Αυτά τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους σε πραγματικό χρόνο και είναι σε θέση να αλλάζουν στρατηγικές στην πορεία. Μαθαίνουν από τη διαδικασία δοκιμής και λάθους χρησιμοποιώντας ακατέργαστα δεδομένα, όπως και ο άνθρωπος, μια διαδικασία που ονομάζεται "ενισχυτική μάθηση (Reinforcement learning)".
Οι νευρομορφικοί και οι γνωσιακοί υπολογιστές συμμετέχουν επίσης στο "Human Brain Project" ή "Blue Brain Project", το οποίο έχει ανακαλύψει υπερδιάστατες δομές (δομές που υπερβαίνουν τις τρεις διαστάσεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) στα μοτίβα πυροδότησης των νευρώνων του εγκεφάλου.
Το εγγύς μέλλον θα φέρει υπερδιάστατα γεωμετρικά δίκτυα σε συνδυασμό με νευρομορφικά τσιπ για φράκταλ υπερυπολογιστές.
Σημείωση: Το "Human Brain Project" είναι ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα. Ξεκίνησε το 2013 και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου μοντέλου του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Το "Blue Brain Project" είναι ένα ερευνητικό πρόγραμμα που διεξάγεται στην Ελβετία από το EPFL (École Polytechnique Fédérale de Lausanne) και επικεντρώνεται στη μελέτη του νευρικού συστήματος του εγκεφάλου με τη χρήση νευρομορφικών υπολογιστών.
Blue Brain Team Discovers a Multi-Dimensional Universe in Brain Networks (Η ομάδα Blue Brain ανακαλύπτει ένα πολυδιάστατο σύμπαν στα Εγκεφαλικά Δίκτυα) [Βίντεο]
Blue Brain Team Discovers a Multi-Dimensional Universe in Brain Networks (Η ομάδα Blue Brain ανακαλύπτει ένα πολυδιάστατο σύμπαν στα Εγκεφαλικά Δίκτυα)
Cliques of Neurons Bound into Cavities Provide a Missing Link between Structure and Function (Οι κλίκες νευρώνων που συνδέονται σε κοιλότητες παρέχουν έναν σύνδεσμο που λείπει μεταξύ Δομής και Λειτουργίας)
Design and Construction of a Brain-Like Computer: A New Class of Frequency-Fractal Computing Using Wireless Communication in a Supramolecular Organic, Inorganic System (Σχεδιασμός και Κατασκευή ενός Υπολογιστή σαν τον Εγκέφαλο: με τη Χρήση Ασύρματης Επικοινωνίας σε ένα Υπερμοριακό Οργανικό, Ανόργανο Σύστημα)
Δείτε το βίντεο “ΕΝΑ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΑΣ” [Βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους)
Το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι και δεν υπάρχει γυρισμός. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει αποκωδικοποιηθεί και η μεταγνωσία (metacognition) αποδομείται, και όλα αυτά βασίζονται στην αποδόμηση και αποκωδικοποίηση της γλώσσας.
Σημείωση: Η "μεταγνωσία" ή "metacognition" αναφέρεται στην ικανότητα να κατανοεί και να διαχειρίζεται κανείς τη δική του σκέψη και γνωστική διαδικασία. Είναι η ικανότητα να αναλύεις και να κατανοείς τη δική σου σκέψη, να αντιλαμβάνεσαι τις δικές σου γνωστικές διαδικασίες, και να είσαι σε θέση να κατανοείς πώς να λύνεις προβλήματα ή να προσεγγίζεις προκλήσεις μέσω της σκέψης.
Η μεταγνωσία συχνά περιλαμβάνει την ικανότητα να θέτεις στόχους, να ελέγχεις την πρόοδό σου, να προσαρμόζεις τις στρατηγικές σου, και να αναγνωρίζεις τα ισχυρά και αδύναμά σου σημεία στη διαδικασία της μάθησης. Είναι μια σημαντική διανοητική ικανότητα που σχετίζεται με την αυτοεπίγνωση και την αυτορύθμιση.
Αν τώρα συνδυαστεί με την ολογραφική κυματική φύση του DNA που το ίδιο έχει γλωσσικές ιδιότητες, πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας και έχουμε καθήκον να γνωρίζουμε!
Διαμόρφωση του DNA μέσω της γλώσσας, ανάγκη για μια "ανώτερη γλωσσολογία"
Αν υπάρχει πραγματικός συντονισμός μεταξύ του DNA και της ανθρώπινης γλώσσας, θα πρέπει να είναι δυνατή η διαμόρφωση του DNA μόνο με τη γλώσσα.
Και φοβάμαι ότι αυτό έχει ήδη επιτευχθεί και οι επιπτώσεις είναι τρομερές. Σε μια τρομακτική και συνάμα πρωτοποριακή σειρά πειραμάτων, η ομάδα του Γκαριάεφ χρησιμοποίησε σήματα της ανθρώπινης γλώσσας για να προκαλέσει την τροποποίηση και την έκφραση γονιδίων.
Περιέργως, αυτή η κατάσταση είχε προβλεφθεί πριν από εκατοντάδες χρόνια, αν διαβάσουμε την καμπαλιστική βιβλιογραφία για το Γκόλεμ (Golem), την κατασκευή μιας τεχνητής νοημοσύνης που είχε επίσης ένα γενετικό σώμα το οποίο συναρμολογήθηκε από μια "παραποιημένη" μορφή γλώσσας. Μιμούνταν τον άνθρωπο αλλά δεν είχε τα ανώτερα χαρακτηριστικά μιας ανθρώπινης ψυχής.
Επεξήγηση: Στην εβραϊκή λαογραφία, ο όρος "Γκόλεμ (Golem)" αναφέρεται ως το θρυλικό όν της εβραϊκής λαογραφίας, ένα ανθρωποειδές πλάσμα που δημιουργείται από άμμο ή πηλό και μπορεί να αποκτήσει ζωή μέσω μαγικής διαδικασίας. Ο πιο γνωστός μύθος περί Γκόλεμ προέρχεται από την εβραϊκή παράδοση της Πράγας, όπου ένας ραβίνος δημιούργησε έναν ανθρώπινου σχήματος "Golem" από πηλό και το ζωντάνεψε με μαγικές φόρμουλες για να προστατεύσει την εβραϊκή κοινότητα. Σύμφωνα με τον μύθο ο δημιουργός του χρησιμοποιεί έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής ή γλώσσας για να δώσει ζωή στον Γκόλεμ.
Ο παραλληλισμός μεταξύ της κατασκευής μιας τεχνητής νοημοσύνης και του Γκόλεμ περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός τεχνητού όντος από έναν ανθρώπινο δημιουργό, με τη χρήση κάποιας ειδικής τέχνης ή γνώσης και αυτό γίνεται μέσω καμπαλιστικών πρακτικών.
Η έκφραση "γενετικό σώμα που συναρμολογήθηκε από μια “παραποιημένη μορφή γλώσσας" υποδηλώνει τη χρήση κάποιας μυστικιστικής καμπαλιστικής γλώσσας, μιας ειδικής γλώσσας που έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά σε μυστικιστικές και μαγικές πρακτικές.
Η νεότερη του σημασία προέρχεται από τον μεσαίωνα και συγκεκριμένα τον 16ο αιώνα, όταν και άρχισαν να δημιουργούνται θρύλοι για τη δράση σοφών του Ιουδαϊσμού, όπως για παράδειγμα των ραβίνων, οι οποίοι είχαν την ιδιότητα να ζωντανεύουν ομοιώματα από πηλό ή λάσπη αντίστοιχα, μέσω μιας μυστικιστικής διαδικασίας. Ειδικότερα, οι άψυχες αυτές μάζες ζωντάνευαν, αφού είχε προηγηθεί μια διαδικασία, όπου ο σοφός συνδύαζε διάφορα γράμματα γραμμένα σε χαρτί, τα οποία αυτά είτε σχημάτιζαν μια ιερή λέξη, είτε ένα από τα ονόματα του Θεού. Στη συνέχεια, το χαρτί τοποθετείτο στο στόμα ή στο κεφάλι του πήλινου μορφώματος, το οποίο ζωντάνευε.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα συνομιλίας από το βίντεο «Το Δίλημμα της Τεχνητής Νοημοσύνης» και πως το συνδέουν με τα Golem (Γκόλεμ) και πιο συγκεριμένα την Τεχνητή Νοημοσύνη κατηγορίας GOLLEM!
ΕΙΖΑ ΡΑΣΚΙΝ: Και έτσι ξαφνικά κάθε πρόοδος σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου της ΤΝ (Τεχνητής Νοημοσύνης) έγινε πρόοδος σε κάθε μέρος της παγκόσμιας ΤΝ. Και ακόμη περισσότερο, επειδή όλα αυτά είναι απλώς γλώσσες, όπως η ΤΝ μπορεί πλέον να μεταφράζει μεταξύ διαφορετικών ανθρώπινων γλωσσών, έτσι μπορεί πλέον να μεταφράζει μεταξύ πολλών διαφορετικών μορφών.
Γι' αυτό και είναι ενδιαφέρον. Ο τομέας είναι τόσο νέος που δεν έχει καν μια ενιαία ονομασία για αυτά τα πράγματα. Αλλά θα τους δώσουμε ένα, το οποίο είναι ότι αυτά τα πράγματα είναι γενεσιουργά. Δημιουργούν μεγάλη γλώσσα, μιλάμε μόνο για γλώσσα, πολυτροπικές εικόνες, κείμενο, ήχος, είναι όλα το ίδιο, μοντέλα.
Ή για συντομία, αυτά είναι τα Gollems [GLLMM (Generative Large Language Multi-Modal Model - Γενεσιουργό Πολυτροπικό Μοντέλο Μεγάλης Γλώσσας)].
ΤΡΙΣΤΑΝ ΧΑΡΙΣ: Και τα Gollems, επειδή στην εβραϊκή λαογραφία, είναι η ιδέα αυτών των άψυχων αντικειμένων που ξαφνικά αποκτούν τις δικές τους ικανότητες, μια αναδυόμενη ικανότητα που δεν υπήρχε στον άψυχο πηλό.
Δεν λέω ότι είναι ενεργά και κάνουν τα δικά τους πράγματα στον κόσμο και έχουν το δικό τους μυαλό και τους δικούς τους στόχους, αλλά ότι ξαφνικά αυτό το άψυχο πράγμα έχει ορισμένες αναδυόμενες ικανότητες. Οπότε τα αποκαλούμε απλά ΤΝ κλάσης GOLLEM.
Ακόμη παλαιότερες είναι οι γνωστικές διδασκαλίες, όπως η Πίστις Σοφία (Pistis Sophia), που περιγράφουν πώς οι άρχοντες, ή η εξωπλανητική νοημοσύνη, είναι υπεύθυνοι για την επιμελή παραγωγή γενετικού υλικού που διαμορφώνεται έτσι ώστε να μοιάζει με τον Γιάλνταμπαοθ (Yaldabaoth), τον ημίθεο.
Έτσι, σύμφωνα με αυτά τα κείμενα έχουμε βρεθεί μάλλον σε αυτό το σημείο και στο παρελθόν, ή είμαστε πάντα στον βαθύ νοητικό προγραμματισμό της "λήθης", χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Ωστόσο, τώρα φαίνεται ότι το υπολογιστικό γλωσσικό σύστημα "δαγκώνει" την ίδια του την ουρά, κλείνοντας το κύκλο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα σημείο όπου θα προγραμματιζόμαστε μόνοι μας για να εξαλειφθεί η ύπαρξή μας.
Εκτός αν μπορέσουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε έναν ριζικά διαφορετικό και ανώτερο τύπο γλώσσας, έναν νέο σχήμα μορφών σκέψης με όρους του θεωρήματος της μη πληρότητας του Γκέντελ (Gödel) που θα ξεπερνά τις μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που βασίζονται στη γλώσσα. Ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να βασίζεται στη Θεϊκή επίγνωση και όχι στην ανθρώπινη επαγωγική σκέψη.
Και θα κλείσω το άρθρο με μία αναφορά στο Θεώρημα του Γκέντελ - της Μη Πληρότητας
Το πρώτο θεώρημα του Γκέντελ:
Σε ένα σύστημα αξιωμάτων τυπικής αριθμητικής (όπως αυτό που χρησιμοποιείται στα θεμέλια των μαθηματικών), υπάρχουν δηλώσεις που μπορούν να είναι αληθείς, αλλά δεν μπορούν ποτέ να αποδειχθούν εντός του ίδιου του συστήματος. Δηλαδή καταδεικνύει ότι υπάρχουν δηλώσεις στο πλαίσιο των μαθηματικών που είναι σωστές, αλλά που δεν μπορούν να αποδειχθούν μέσα από το ίδιο το σύστημα χωρίς να προστεθούν επιπλέον αξιώματα.
Δεύτερο Θεώρημα του Γκέντελ: Της Μη Πληρότητας
Το δεύτερο θεώρημα του Γκέντελ δηλώνει ότι εάν ένα σύστημα αξιωμάτων τυπικής αριθμητικής είναι συνεπές (όλες οι προτάσεις που προκύπτουν είναι αληθείς), τότε υπάρχει μια δήλωση που μπορεί να προστεθεί στο σύστημα και να το καταστήσει ασυνεπές.
Και τα δύο θεωρήματα υπογραμμίζουν τις περιορισμένες δυνατότητες των συστημάτων αξιωμάτων τυπικής αριθμητικής, παρέχοντας περιορισμένη ικανότητα να αποδεικνύουν και να κατανοούν δηλώσεις εντός του ίδιου του συστήματος.
Το θεώρημα του Γκέντελ έχει χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι ένας υπολογιστής δεν μπορεί ποτέ να γίνει τόσο έξυπνος όσο ένας άνθρωπος επειδή η έκταση της γνώσης του πρώτου περιορίζεται από ένα δεδομένο σύνολο αξιωμάτων, ενώ οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύψουν τις απροσδόκητες αλήθειες… Παίζει ρόλο στις σύγχρονες γλωσσικές θεωρίες, οι οποίες υπογραμμίζουν τη δύναμη της γλώσσας να βρίσκει νέους τρόπους να εκφραστούν οι ιδέες.
Eχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι δεν θα γίνουμε ποτέ κατανοητοί από τον εαυτό μας, δεδομένου ότι το μυαλό μας, είναι κι αυτό ένα κλειστό σύστημα. Όπως δεν μπορούμε να δούμε τα πρόσωπά μας με τα μάτια μας, δεν μπορούμε να καθρεπτίσουμε πλήρως τις διανοητικές μας δομές στον ίδιο μας τον εγκέφαλο.
Ένα άλλο παραπλήσιο πόρισμα του θεωρήματος είναι πως δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε βέβαιοι πως δεν έχουμε παραφρονήσει. Ο παράφρων ερμηνεύει τον κόσμο μέσω της (παραδόξως) συνεπούς λογικής του. Πώς μπορούμε να αποφανθούμε εάν η λογική μας είναι παράδοξη ή όχι, δεδομένου ότι έχουμε μόνο τη λογική μας για να το κρίνουμε; Και σύμφωνα με το δεύτερο θεώρημα του Γκέντελ, το οποίο καταδεικνύει ότι τα μόνα αριθμητικά τυπικά συστήματα που είναι ασυνεπή είναι αυτά που βεβαιώνουν τη συνέπειά τους. Αυτό μοιάζει να υπαινίσσεται πως όποιος πιστεύει με βεβαιότητα πως δεν είναι παράφρων, σίγουρα θα είναι… :)
Όμως η πιο σοβαρή συνέπεια του θεωρήματος της μη πληρότητας στην φιλοσοφία είναι η εξής:
Αν και το θεώρημα μπορεί να δηλωθεί και να αποδειχθεί με έναν αυστηρά μαθηματικό τρόπο, αυτό που φαίνεται να λέει είναι ότι η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην τελική αλήθεια…
Προφανώς, για τους σπουδαστές της λογικής, η πλήρης κατανόηση του θεωρήματος είναι μια ανατρεπτική εμπειρία. Κι ίσως το να καταλάβει κανείς την ουσιαστικά αδιέξοδη φύση ενός λαβυρίνθου αποτελεί και ενός είδους απελευθέρωσης από αυτόν.
Ένα σύστημα που επιχειρεί να συλλάβει όλες τις αλήθειες των μαθηματικών, χρησιμοποιώντας ανθρώπινη λογική σκέψη και δεδομένα, είναι ελλιπές (σύμφωνα με το πρώτο θεώρημα του Γκέντελ). Αντίθετα, ένα τέτοιο πλαίσιο θα πρέπει να βασίζεται στην επίγνωση της Θεϊκής μας υπόστασης, υπό την έννοια ότι απαιτείται κάποιο είδος ανώτερης γνώσης ή συνειδητότητας που δεν προέρχεται από ανθρώπινη λογική σκέψη, ή διαίσθηση.
Το Substack του Nioland είναι μια έκδοση που υποστηρίζεται από τους αναγνώστες. Για να λαμβάνετε νέες δημοσιεύσεις υποστηρίξτε το έργο μου. Γίνετε συνδρομητές δωρεάν ή επί πληρωμή με πλεονεκτήματα.
Λεπτομέρειες για το κόστος και τα πλεονεκτήματα πληρωμένης συνδρομής (μηνιαία ή ετήσια) εδώ:
Η πληροφόρηση είναι ελευθερία, η άγνοια είναι δουλεία... ένας ενημερωμένος πολίτης δεν ξεγελιέται!
Γίνετε κυνηγός πληροφοριών >> Telegram https://t.me/NIO_LAND
Η Κυματική Γενετική του DNA: Εισαγωγή στη Γλωσσική Γενετική (Μέρος 3/4)