"Τα ολοκληρωτικά κινήματα που προέκυψαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι βασικά θρησκευτικά κινήματα. Στόχος τους δεν είναι μόνο να αλλάξουν τους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, αλλά και να αναδιαμορφώσουν τη φύση του ανθρώπου και της κοινωνίας".
Waldemar Gurian, Το ολοκληρωτικό κράτος
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση αυτού του βίντεο.
"Το κράτος παίρνει τη θέση του Θεού... οι σοσιαλιστικές δικτατορίες είναι θρησκείες και η κρατική δουλεία είναι μια μορφή λατρείας".
Καρλ Γιουνγκ [Carl Jung], Ο ανεξερεύνητος εαυτός
Από τη γέννηση του ολοκληρωτισμού τον 20ό αιώνα έχουν γραφτεί πολλά για αυτή τη μορφή διακυβέρνησης και εκατομμύρια άνθρωποι έχουν διαβάσει την απεικόνισή της από τον Τζορτζ Όργουελ στο κλασικό μυθιστόρημα 1984. Αυτό όμως που συχνά παραβλέπεται είναι ότι ο ολοκληρωτισμός είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό πολιτικό σύστημα, είναι μια φανατική θρησκεία και αυτή η θρησκεία εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με μια αγριότητα που δεν έχει παρατηρηθεί από τα μέσα του 20ού αιώνα.
Σε αυτό το βίντεο θα διερευνήσουμε τη θρησκευτική φύση του ολοκληρωτισμού με την παραδοχή ότι πρέπει να γνωρίζουμε τον εχθρό μας αν θέλουμε να τον νικήσουμε. Λίγο μετά τη φυγή του από τη ναζιστική Γερμανία, ο πολιτικός επιστήμονας Waldemar Gurian έγραψε τα εξής:
"Τα ολοκληρωτικά κινήματα που προέκυψαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι βασικά θρησκευτικά κινήματα. Στόχος τους δεν είναι μόνο να αλλάξουν τους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, αλλά και να αναδιαμορφώσουν τη φύση του ανθρώπου και της κοινωνίας".
Waldemar Gurian, Το ολοκληρωτικό κράτος
Ο ολοκληρωτισμός μοιράζεται πολλά χαρακτηριστικά με τις οργανωμένες θρησκείες. Για παράδειγμα, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ βασίζονται στην πεποίθηση μιας μελλοντικής χρυσής εποχής που θα ξεκινήσει με τη δεύτερη έλευση του Χριστού.
Τα κινήματα ολοκληρωτισμού μοιράζονται μια παρόμοια ιδέα - αλλά αντί για έναν θεό ή έναν προφήτη που μεταμορφώνει τον κόσμο, τα ολοκληρωτικά κινήματα βασίζονται στην πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα μπορεί να αναδημιουργήσει τον κόσμο και ότι μια νέα χρυσή εποχή μπορεί να οικοδομηθεί υπό τη διεύθυνση του παντοδύναμου και παντοκρατορικού κράτους.
". . ως συνέπεια [της παρακμής του Χριστιανισμού]", γράφει ο Καρλ Γιουνγκ" τα [θρησκευτικά] προτάγματα έχουν σε μεγάλο βαθμό απομακρυνθεί από τις θεϊκές μορφές και έχουν αναγκαστικά εγκατασταθεί στην ανθρώπινη σφαίρα... η [σύγχρονη] "φωτισμένη" διάνοια δεν μπορεί να φανταστεί τίποτα μεγαλύτερο από ... αυτούς τους τενεκεδένιους θεούς με ολοκληρωτικές αξιώσεις που αυτοαποκαλούνται Κράτος...".
Καρλ Γιουνγκ [Carl Jung,], Πρακτική της ψυχοθεραπείας
Αυτή η πεποίθηση ότι είναι δυνατό για ένα συγκεντρωτικό, παντοδύναμο κράτος να αλλάξει ριζικά την κοινωνία προς το καλύτερο είναι ο λόγος για τον οποίο η Hannah Arendt έγραψε ότι:
"...[ο ολοκληρωτισμός] δεν είναι μια κυβέρνηση με οποιαδήποτε παραδοσιακή έννοια, αλλά ένα κίνημα. . ."
Hannah Arendt, Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού
Στα ολοκληρωτικά κινήματα του παρελθόντος, αυτή η χρυσή εποχή οραματιζόταν να είναι μια εποχή φυλετικής καθαρότητας ή μια κομμουνιστική ουτοπία ισότητας, αποτελεσματικότητας και ευημερίας για όλους. Σήμερα αυτή η ολοκληρωτική "χρυσή εποχή" είναι αυτή στην οποία η ανθρωπότητα υπάρχει σε αρμονία με τη μητέρα γη ή στην πιο ακραία της μορφή, μια εποχή όπου ο άνθρωπος συγχωνεύεται με τη μηχανή και υπερβαίνει τους βιολογικούς περιορισμούς της ασθένειας και του θανάτου. Περιττό να πούμε ότι οι ολοκληρωτικές ουτοπίες δεν καρποφορούν ποτέ, γιατί όπως προειδοποίησε ο Karl Popper:
"Η απόπειρα να δημιουργηθεί ο επίγειος παράδεισος παράγει πάντοτε την κόλαση".
Καρλ Πόπερ [Karl Popper], Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της
Αυτά τα ουτοπικά οράματα καταφέρνουν, ωστόσο, να διεγείρουν τον θρησκευτικό ενθουσιασμό των μαζών και οι ολοκληρωτιστές χρησιμοποιούν αυτά τα οράματα για να πείσουν τον πληθυσμό ότι ο ουτοπικός σκοπός δικαιολογεί όλα τα μέσα - είτε πρόκειται για μαζική επιτήρηση, λογοκρισία, εκτεταμένη καταπίεση, μαζικές φυλακίσεις ή ακόμη και την εξόντωση ομάδων ανθρώπων. Ή όπως εξηγεί ο Barry Goldwater:
"Εκείνοι που επιδιώκουν την απόλυτη εξουσία, ακόμη και αν την επιδιώκουν για να κάνουν αυτό που θεωρούν καλό, απλώς απαιτούν το δικαίωμα να επιβάλουν τη δική τους εκδοχή του επίγειου παραδείσου. Και επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι είναι αυτοί ακριβώς που δημιουργούν πάντα τις πιο κολασμένες τυραννίες. Η απόλυτη εξουσία όντως διαφθείρει και όσοι την επιδιώκουν πρέπει να είναι ύποπτοι και να τους αντιταχθεί κανείς".
Barry Goldwater
Στην ολοκληρωτική θρησκεία, υπάρχουν οι εκλεκτοί άνθρωποι αλλά υπάρχουν και οι αμαρτωλοί. Οι εκλεκτοί πιστεύουν αφελώς στη δυνατότητα ενός παραδεισένιου μέλλοντος και στην ικανότητα του κράτους να είναι το όχημα για την πραγματοποίηση αυτού του μετασχηματισμού. Είναι οι ευσεβείς που ακολουθούν τις εντολές του κράτους με αδιαμφισβήτητη υπακοή. Οι αμαρτωλοί είναι οι άπιστοι. Είναι οι αιρετικοί που στέκονται εμπόδιο στο λεγόμενο "γενικότερο καλό" και εμποδίζουν την πορεία της ιστορίας προς τα εμπρός. Για να χρησιμοποιήσουμε μια αναλογία που προσφέρει ο Πολωνός φιλόσοφος Zygmunt Bauman, οι ολοκληρωτιστές βλέπουν τη γη ως έναν κήπο τον οποίο είναι χρισμένοι να καλλιεργούν και τους αμαρτωλούς ως τα ζιζάνια που πρέπει να εξοντωθούν για να επιτευχθεί η πλήρης άνθιση της ολοκληρωτικής ουτοπίας:
"Όλα τα [ολοκληρωτικά] οράματα της κοινωνίας ως κήπου ορίζουν τμήματα του κοινωνικού περιβάλλοντος ως ανθρώπινα ζιζάνια. Όπως όλα τα άλλα ζιζάνια, πρέπει να διαχωρίζονται, να περιορίζονται, να εμποδίζεται η εξάπλωσή τους, να απομακρύνονται και να κρατούνται εκτός των ορίων της κοινωνίας- αν όλα αυτά τα μέσα αποδειχθούν ανεπαρκή, πρέπει να θανατώνονται".
Zygmunt Bauman, Ο Μοντερνισμός και το Ολοκαύτωμα
Όμως η απομάκρυνση των ζιζανίων είναι μόνο ένα μέρος του ολοκληρωτικού θρησκευτικού κινήματος- οι υπόλοιποι πολίτες πρέπει να μετατραπούν σε ολοκληρωτικούς αληθινούς πιστούς, οι οποίοι πρέπει να συναινούν εσωτερικά σε μια ζωή αυστηρής συμμόρφωσης και υπακοής στην εξουσία. Γιατί στον ολοκληρωτισμό, η απλή εξωτερική επίδειξη συμμόρφωσης δεν είναι αρκετή. Όπως όλες οι φανατικές θρησκείες, τα ολοκληρωτικά κινήματα επιδιώκουν να ελέγξουν τις ενδόμυχες σκέψεις των οπαδών τους. Αναφερόμενος στη φασιστική δικτατορία του Μουσολίνι στην Ιταλία, ο Giovanni Amendola τόνισε:
"...ο φασισμός δεν είχε τόσο στόχο να κυβερνήσει την Ιταλία όσο να μονοπωλήσει τον έλεγχο των ιταλικών συνειδήσεων. Η κατοχή της εξουσίας δεν είναι αρκετή για τον φασισμό: χρειάζεται να κατέχει την ιδιωτική συνείδηση όλων των πολιτών του, απαιτεί τη "μεταστροφή" των Ιταλών. Ο φασισμός προβάλλει τις ίδιες αξιώσεις με μια θρησκεία... Δεν υπόσχεται ευτυχία σε όσους δεν προσηλυτίζονται".
Giovanni Amendola
Για την επιδίωξη αυτής της ολοκληρωτικής θρησκευτικής μεταμόρφωσης, χρησιμοποιούνται διάφορες προσηλυτιστικές μέθοδοι. Δύο από αυτές είναι η δημαγωγία και η παιδαγωγία, η πρώτη είναι η διάδοση της κρατικής προπαγάνδας μέσω της τέχνης, της λογοτεχνίας, της μουσικής, των θεατρικών έργων και των φεστιβάλ, και η δεύτερη είναι η ιδεολογική κατήχηση της νεολαίας μέσω της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Η στρατηγική του "τρόμου και της αγάπης" είναι μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιείται για τον προσηλυτισμό των μαζών στην ολοκληρωτική θρησκεία. Οι πολίτες υποβάλλονται σε τρόμο μέσω των συνεχιζόμενων πολέμων, της συνεχούς τρομολαγνείας, προβοκάτσιες και της διαρκούς απειλής της απώλειας του βιοπορισμού, της περιουσίας, της φυλάκισης ή του θανάτου. Ωστόσο, αυτές οι εκδηλώσεις τρόμου διανθίζονται με εκδηλώσεις αγάπης, ιερατικά τελετουργικά γίνονται για να τιμηθεί η καλή θέληση των ηγετών και η συνεχής προπαγάνδα διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι το καθεστώς νοιάζεται γι' αυτούς και εργάζεται σκληρά για να τους κρατήσει ασφαλείς από τους κινδύνους του κόσμου. Η Alexandra Stein εξηγεί στο βιβλίο της Terror, Love and Brainwashing:
"Όπως και στο Σύνδρομο της Στοκχόλμης, έτσι ο θύτης γίνεται το αντιληπτό ασφαλές καταφύγιο, ένα πρόσωπο ή μια οντότητα στην οποία μπορεί κανείς να στραφεί για βοήθεια, έλεος, συγχώρεση, παρηγοριά".
Alexandra Stein, Terror, Love and Brainwashing (Τρόμος, αγάπη και πλύση εγκεφάλου)
Αυτή η εναλλαγή τρόμου και αγάπης πυροδοτεί ελεύθερα αιωρούμενο άγχος, σύγχυση και δημιουργεί έναν τραυματικό δεσμό μεταξύ του πολίτη και του κράτους, έναν δεσμό που βρίσκεται στη βάση όλων των αιρέσεων. Η Stein εξηγεί περαιτέρω:
"...η εναλλαγή της αγάπης και του φόβου μέσα σε ένα περιβάλλον απομόνωσης [έχει ως αποτέλεσμα] έναν αποστασιοποιημένο, πιστό και αξιοποιήσιμο οπαδό, ο οποίος μπορεί πλέον να καθοδηγηθεί να ενεργεί προς το συμφέρον του ηγέτη και όχι προς το δικό του συμφέρον επιβίωσης... Οι διαδικασίες πλύσης εγκεφάλου στηρίζονται στη δημιουργία άγχους ή απειλής χωρίς άλλη διέξοδο από τη [συμμόρφωση] στο φαινομενικά ασφαλές καταφύγιο του [ολοκληρωτικού καθεστώτος και] της ομάδας".
Alexandra Stein, Terror, Love and Brainwashing (Τρομοκρατία, αγάπη και πλύση εγκεφάλου)
Η επίμονη τρομολαγνεία σε συνδυασμό με τις υποσχέσεις ότι η συμμόρφωση προς το καθεστώς θα φέρει στους πολίτες τη σωτηρία δημιουργώντας αληθινούς πιστούς που θα κάνουν ότι τους διατάζει το καθεστώς, ακόμη και αν οι εντολές αυτές απαιτούν να αποκηρύξουν φίλους και οικογένεια, να αντιμετωπίσουν οικονομική καταστροφή, να περάσουν χρόνο στη φυλακή ή ακόμη και να έχουν πρόωρο θάνατο. Ως παράδειγμα, ο Nikolai Vilenchik, ένας άνθρωπος πιστός στο σοβιετικό καθεστώς, αναγκάστηκε να περάσει 17 χρόνια στα γκουλάγκ καταναγκαστικής εργασίας για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Ωστόσο, όταν απελευθερώθηκε δεν καταδίκασε το σταλινικό καθεστώς, αλλά δήλωσε:
"Πιστεύαμε στο Κόμμα και δεν κάναμε λάθος!"
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν [Aleksandr Solzhenitsyn], Το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ
Άλλες αναφορές μιλούν για πολιτικούς αξιωματούχους και οπαδούς του κόμματος που φώναζαν "Ζήτω ο Στάλιν!" καθώς τους έβγαζαν έξω για να τους εκτελέσει η Σοβιετική Μυστική Αστυνομία. Ως περαιτέρω απόδειξη για τη μαζική θρησκευτική μεταστροφή που συντελείται κάτω από συνθήκες ολοκληρωτισμού, η Hannah Arendt εξήγησε:
"...το εκπληκτικό γεγονός είναι ότι... [ο αληθινός πιστός του ολοκληρωτισμού] είναι... [απίθανο] να αμφιταλαντευτεί [στην πίστη του] όταν το τέρας αρχίζει να καταβροχθίζει τα ίδια του τα παιδιά και ούτε καν αν γίνει ο ίδιος θύμα διώξεων, αν παγιδευτεί και καταδικαστεί, αν εκκαθαριστεί από το κόμμα και σταλεί σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας ή συγκέντρωσης. Αντιθέτως, προς απορία όλου του πολιτισμένου κόσμου, μπορεί να είναι πρόθυμος ακόμη και να βοηθήσει στη δική του δίωξη και να διαμορφώσει τη δική του θανατική καταδίκη, αρκεί να μην θιγεί η ιδιότητά του ως μέλους του κινήματος".
Hannah Arendt, Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού
Ο ολοκληρωτισμός είναι μια θρησκεία που δεν επιτυγχάνει ποτέ αυτό που υπόσχεται. Δημιουργεί μια επίγεια κόλαση στην οποία πολλοί θυσιάζονται στον θεό του κράτους, αλλά κανείς δεν παραδίδεται στον θαυμαστό νέο κόσμο που του υποσχέθηκαν. Όσο περισσότερη εξουσία παραχωρείται στο κράτος, τόσο πιο διεφθαρμένα γίνονται τα άτομα που λειτουργούν τον κρατικό μηχανισμό και τόσο περισσότερο ο κόσμος βυθίζεται στο χάος. Ο ολοκληρωτισμός πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία, αλλά δυστυχώς αυτή η θρησκεία βλέπει μια σύγχρονη αναβίωση. Οι πολιτικοί και άλλοι που βρίσκονται σε θέσεις παγκόσμιας εξουσίας εκφράζουν έντονα την επιθυμία τους να ξαναφτιάξουν, να ξαναχτίσουν ή να επανεκκινήσουν [reset] τον κόσμο και οι μάζες αναμένεται να υπακούσουν και να αγαπήσουν τη νέα κοινωνία που τους επιβάλλεται. Αν η υπακοή δεν έρθει εθελοντικά, τότε η βία χρησιμοποιείται με ανησυχητική συχνότητα.
"Θέλουν να γίνουν οι ποιμένες μας. Αλλά αυτό απαιτεί από εμάς να γίνουμε πρόβατα".
Thomas Sowell, Το όραμα του χρισμένου
Σε αυτούς τους καιρούς της τυραννίας ο καθένας μας βρίσκεται μπροστά σε μια επιλογή: να αποδεχτούμε τους ψεύτικους θεούς του κράτους και να επιτρέψουμε στους ολοκληρωτιστές να μας οδηγήσουν σε αυτό που ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν αποκαλεί "χώρα των πνιγμένων ευκαιριών", ή να αντισταθούμε.
"Υπάρχει μόνο μια επιλογή: να ανταποκριθούμε στο καθήκον της εποχής".
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν [Thomas Sowell], Προειδοποίηση προς τη Δύση
Στα μέσα του 20ού αιώνα ο Καρλ Γιουνγκ παρακολούθησε τη θρησκεία του ολοκληρωτισμού να σαρώνει την Ευρώπη και τα λόγια του χρησιμεύουν ως έκκληση για δράση για όλους όσους βλέπουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε:
"Πού είναι σήμερα τα ανώτερα μυαλά, ικανά για προβληματισμό; Αν υπάρχουν καθόλου, κανείς δεν τα προσέχει: αντίθετα υπάρχει ένας στρατηγός που τρέχει σε αμόκ, μια παγκόσμια μοιραία κατάσταση απέναντι στην επιτακτική επιρροή της οποίας το άτομο είναι ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του”. “Και όμως, για το συλλογικό αυτό φαινόμενο φταίει και το άτομο, διότι τα έθνη αποτελούνται από άτομα. Επομένως, το άτομο πρέπει να εξετάσει με ποια μέσα μπορεί να αντιμετωπίσει το κακό".
Καρλ Γιουνγκ [Carl Jung], Ο πολιτισμός σε μετάβαση
Ποιες είναι κάποιες τακτικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτό το κακό; Μπορούμε να σταματήσουμε να επιτρέπουμε στα παιδιά μας να κατηχούνται με ολοκληρωτικές ιδέες. Μπορούμε να εξοστρακίσουμε τους ανθρώπους που υπακούουν τυφλά στις ανήθικες εντολές του κράτους, γιατί ο εξοστρακισμός είναι ένα από τα πιο ισχυρά μέσα κοινωνικής επιρροής. Μπορούμε να χλευάζουμε και να γελοιοποιούμε τη λεγόμενη "ιερατική" τάξη των πολιτικών και των γραφειοκρατών και να επισημαίνουμε την υποκρισία τους και τον παραλογισμό της προπαγάνδας και των ψεμάτων τους. Μπορούμε να δημιουργήσουμε και να υποστηρίξουμε την τεχνολογία, την τέχνη, τα μιμίδια, τα βίντεο, τα βιβλία, τα αγαθά ή τη μουσική που ενημερώνουν, εμπνέουν και διαδίδουν το μήνυμα της ελευθερίας. Ή μπορούμε να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση και να συμμετάσχουμε στην "αντιοικονομία", η οποία αποτελείται από όλες τις εθελοντικές ανταλλαγές που διεξάγονται έξω από τα ελεγκτικά μάτια του ολοκληρωτικού κράτους. Με απλά λόγια, μπορούμε να προσπαθήσουμε να ζούμε όσο το δυνατόν πιο ελεύθερα, αναγνωρίζοντας ότι ενώ δεν μπορούμε μόνοι μας να απελευθερώσουμε τον κόσμο, η δική μας προσωπική απελευθέρωση δημιουργεί κυματισμούς στην κοινωνία και χρησιμεύει ως ισχυρό παράδειγμα για τους άλλους.
Όταν κάνουμε την επιλογή αν θα συμβάλουμε στην αντίσταση της ανόδου της ολοκληρωτικής θρησκείας, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η επιλογή δεν είναι μεταξύ της συμμόρφωσης και της ευημερίας έναντι της αντίστασης και της πρόσκλησης ανεπιθύμητων δυσκολιών. Διότι η συμμόρφωση στον ολοκληρωτισμό είναι η πιο ριψοκίνδυνη επιλογή, καθώς βασίζεται στην αφελή ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά, ότι αυτή τη φορά η εξουσία δεν θα διαφθείρει τους πολιτικούς και τους κρατικούς αξιωματούχους, ότι αυτή τη φορά το ολοκληρωτικό τέρας δεν θα καταβροχθίσει τα παιδιά του και δεν θα δημιουργήσει μια ανθρωπογενή κόλαση στη γη. Αλλά όπως προειδοποίησε ο Solzhenitsyn:
Πάντα υπάρχει αυτή η απατηλή πεποίθηση: "Δεν θα ήταν το ίδιο και πάλι, εδώ τέτοια πράγματα είναι αδύνατα".
"Αλίμονο, όλο το κακό του εικοστού αιώνα είναι πιθανό οπουδήποτε στη γη".
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν [Aleksandr Solzhenitsyn], Το Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ
Πηγή: Is Government the New God? - The Religion of Totalitarianism
-Το Substack του Nioland είναι μια έκδοση που υποστηρίζεται από τους αναγνώστες. Για να λαμβάνετε νέες δημοσιεύσεις υποστηρίξτε το έργο μου. Γίνετε συνδρομητές δωρεάν ή επί πληρωμή με πλεονεκτήματα.
Λεπτομέρειες για το κόστος και τα πλεονεκτήματα πληρωμένης συνδρομής (μηνιαία ή ετήσια) εδώ:
Η πληροφόρηση είναι ελευθερία, η άγνοια είναι δουλεία... ένας ενημερωμένος πολίτης δεν ξεγελιέται!
Γίνετε κυνηγός πληροφοριών >> Telegram https://t.me/NIO_LAND
Share this post