ΚΑΝ’ ΤΟ ΟΠΩΣ Η ΜΑΦΙΑ (Μέρος Α)

Στην καθιερωμένη πλέον συνάντηση στο Όστερμπεκ της Ολλανδίας, το τριήμερο συνέδριο όδευε προς το τέλος του. Ο Λάνσκι αποβιβάστηκε από το τρένο και κατευθυνόταν προς το πολυτελές ξενοδοχείο ...

Στην καθιερωμένη πλέον συνάντηση στο Όστερμπεκ της Ολλανδίας, το τριήμερο συνέδριο όδευε προς το τέλος του. Ο Λάνσκι αποβιβάστηκε από το τρένο και κατευθυνόταν προς το πολυτελές ξενοδοχείο με γρήγορους βηματισμούς, ενώ ο ιδρώτας ήταν πλέον εμφανής στο πρόσωπό του. Καλά ντυμένος, όπως το συνήθιζε πάντα, με κοστούμι, γραβάτα, καπέλο και ένα πουκάμισο πλέον μουσκεμένο. Δεν ήταν αργοπορημένος, αλλά το άγχος τον έκανε να παραμιλά και σχεδόν να τρέχει. Αν και προετοιμασμένος γι’ αυτή την ομιλία, δεν ήξερε τον αντίκτυπό της. Ήταν πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες και το κοινό μάλλον ιδιότροπο.

Έφτασε στον προαύλιο χώρο του ξενοδοχείου, όπου κάποιοι σύνεδροι έκαναν διάλειμμα απολαμβάνοντας τη λιακάδα. Μερικοί καυγάδιζαν, βρίζοντας αρκετά συχνά. Άλλοι γυάλιζαν τα όπλα τους, άλλοι ουρούσαν και έφτυναν όπου έβρισκαν, άλλοι έκαναν σκοποβολή με τα πετούμενα του ουρανού και τους κορμούς των δέντρων. Τον έπιασε απελπισία… Σκέφτηκε πόσο μάταιο θα ήταν, ίσως και επικίνδυνο, να κάνει κατήχηση σε αυτ…